به گزارش ایکنا از خوزستان، حجتالاسلام والمسلمین سید محسن سبط الشیخ، در ادامه معرفی کتاب مکیال المکارم فی فوائد الدعا للقائم(عج) گفت: در بخش پنجم کتاب مکیال المکارم، ۱۱۰ اثر را برای دعا کننده بیان میکند. در مکرمت اول، اشاره به توقیع اعلای حضرت فرموده است که در آن امر فرمودهاند: «أَكْثِرُوا الدُّعَاءَ بِتَعْجِيلِ الْفَرَجِ فَإِنَّ ذَلِكَ فَرَجُكُم؛ شیعیان من فراوان دعا کنند(نه اینکه گاهی). اصرار بر دعا برای فرج داشته باشند که همین فرج آنها خواهد بود.
در این بیان احتمالات مختلف را مطرح کرده است. قسمت اول روشن است که رفع گرفتاری از همه بشریت و شیعیان به فرج حضرت است، چون خدای متعال امر فرج را بدائی قرار داده است، یعنی قابل جلو و عقب افتادن به همت شیعیان و دوستان که اگر واقعا التجا و تضرع کنند، خدای متعال آن فرج را جلو میاندازد.
نکته لطیف دیگر در این عبارت این است که نفس دعا در دوران غیبت برای دعاکننده فرج و گشایش است. فرج و نجات فرد مبتنی بر فراوان دعا کردن برای حضرت است. وقتی فرد فراوان دعا میکند خدای متعال محبت آن حضرت را در قلب او قوی میکند: «مَنْ أَكْثَرَ ذِكْرَ اللَّهِ أَحَبَّهُ اللَّهُ؛ هر کس فراوان ذکر خدا کند، محبت خدا در قلبش قوی می شود.» نفس دعای بر حجتالله از بالاترین مصادیق ذکر خداست. کسی که برای گرفتاری و رفع مشکلات آن بزرگوار درِ خانه خدا تضرع میکند، این فوقالعاده نزد خداوند ارزش دارد و محبوب پروردگار میشود و نتیجتاً محبت خدا و محبت اولیای خدا که یک چیز است در قلبش قوی میشود.
مقدمهاش از همین اکثار دعا و توجه بیشتر و یاد بیشتر آن بزرگوار است. این بالاترین توشه قیامت است: «اَكثَرُكُم نُوراً يَومَ القِيامَةِ اَكثَرُكُم حُبّاً لِآلِ مُحَمَّدٍ. پس نفس دعا، درجه محبت را بیشتر میکند، هر چه محبت بیشتر شد، سبب میشود بیشتر به آن حضرت عرض ادب کند و به در خانه او برود: مَن أحَبَّ شيئاً لَهِجَ بِذِكرِهِ. وقتی کسی چیزی را دوست داشت، دائم دوست دارد بیشتر ذکر خیرش را بر زبان بگوید.
پس خود آن وجود نازنین راه ترقی و کمال را به تک تک شیعیان یاد دادهاند که اگر بخواهی در دوران غیبت که از در و دیوار انحراف و شک و تردید میبارد، در مسیر هدایت ثابتقدم باشی، راهش توجه دائم به من و دعای بر من است که خداوند این را وسیله حفظ و ثبات قدم و نجات ابدی تو قرار داده است.